چرا نا امیدان سعی می کنند نا امیدیشان را لجوجانه تبلیغ کنتد؟
چرا سر خوردگان مایلند سرخوردگی را یک اصل ازلی-ابدی قلمداد کنند؟
چرا پوچ گرایان برای اثبات پوچ بودن جهان تلاش میکنند؟
آیا همین که روشن فکران بخواهند بیماریشان به تن و روح دیگران سرایت کند دلیل بر رذالت بیش از حد انان نیست؟
من هرگز نمیگویم در هیچ لحظه ای از این راه دشوار نباید دچار نا امیدی شد. من میگویم:
به امید باز گردیم پیش از انکه نا امیدی نابودمان کند.
یک عاشقانه آرام-نادر ابراهیمی
سلام.جای فکر کردن داره سوالتون.چه اسم عجیبی داره وبلاگتون. واسم جالب بود. شاد پیروز و موفق باشید. به من هم یه سری بزنید خوشحال میشم. در پناه خدا.
جوابش رو که نمیدونم....یا شاید هم میدونم......ولی چیز مهمتری رو میخوام بگم.....همین پست رو ویرایش میکنم..... تا به جواب برسی
سلام.مرسی که تشریف آوردین.منتظر ویرایش پست هستم تا به جوابم برسم. راستی هنوز تحت تاثیر هدایت هستین؟
در پناه خدا.
اول سلام. دوم بابی نه نانی. سوم از ژیغامت ممنون وبلاگتم عالیه. بازم بهم سر بزن. قربانت
بابی بابولی
darsade balayy az mardom mesle goosfand mimoonan , khoda ro shokr ke choopoonemoon toyy .
maha masraf konande va shoma tolid konande . bazia deleshun nemiaad fosfor besuzunan . agar nevisande ghavy bashe , mitune adamo az ende poochi va ende na omidi be oooooj bebare ke TO IN KARO KARDY .