زنده به گور
گاهی خنده بیخ گلویم را می گیرد.آخرش هیچ کس نفهمید ناخوشی من چیست.همه گول خوردند! هدایتزنده به گور
گاهی خنده بیخ گلویم را می گیرد.آخرش هیچ کس نفهمید ناخوشی من چیست.همه گول خوردند! هدایتروزانهها
همه- سید علی صالحی
- صادق هدایت صادق ادبیات ایران
- فروغ فرخزاد
- سهراب سپهری
- احمد شاملو
- حسین پناهی
پیوندها
- گل یخ
- شیخ بی چراغ
- گواش
- آب رنگ
- حوا
- باشگاه حماقت
- حرفهای یه دختر غمگین
- داروگ
- آدمک باران
- یک نفر شورشی
- آب آتشگون
- نقره ای نوشت
- عابر
- کروموزوم نامعلوم
- عشقی بی قاف بی شین بی نقطه
- آنتی هیستامین
- پاییز زاد
- زندگی سگی
- شلم شووربا
- معاصر
- برای من
- تنهایی پر هیاهو
- دنیا دیگه مثل تو نداره
- ثبت موقت
- آلبا
- خاکستر خیال
- خر نسبتا فهیم
- الاغی که یونجه را می فهمید
- افیون
- خرمگس خرفت و غیره
- شراب تلخ می خواهم
- خلع آواز
- کنج
- بنگری
- عشرتکده یقضان
- ماهی اون ور آب
- زندگی سگی
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- در جستجو
- [ بدون عنوان ]
- به برادرم
- یلدا نوشت
- [ بدون عنوان ]
- پاییزی دیگر
- سهراب گونه
- غین ز لام
- سید علی وار نوشت
- کافه ی رو یه خیابون
- دوباره
- تقریباَ
- هذیان های یک کت و شلوار پوش خواب زده در ایستگاه مترو قیطریه
- پیاده رو نوشت
- بهاریه هشتاد و نه
- شکوه اندوهبار
- خوشبختی اندوهناک
- گره
- Let it be
- شب پرسه
- کسی چه می داند؟
- باز باران ، باز تهران
- به خودم
- حسرت نیمه شب
- من و پاییز و خیابون
- هیپولیتای عزیزم
- تمام خوشبختی
- [ بدون عنوان ]
- این جا ایرانه گربه ی قلب زمین
- دست سرد اتهام
- این جوری شد که این جوری شد...
- در میانه ی تابستان بود که از پاییز نوشتم
- دیدن زندگی از توی حلقه ی دار
- نوشتن یا ننوشتن
- مدرن فکر میکنم؟؟؟
- ولی جنس سراب میشی...
- چه سرنوشت شومی
- آره بارون میومد....خوب یادمه
- ترانه ی خاک گرفته
- این جا شمیران...سرزمین باغ های گم شده
- ه س ت م
- روز نوشت به سبک زنده به گور....یا زندگی در میان برج و دود و دلال
- خبر مثل همیشه کوتاه بود
- خسته ام
- من گنگ خواب دیده و عالم تمام کر....
- روایتی بی پرده از پشت پنجره
- این شعر نیست،جنون زیر هم نوشتن کلمات است
- قافیه بند است به پای شعر
- قهرمان ها همه مردند....نه کشتمشان
- یکم و دوم و پی نوشت
بایگانی
- اردیبهشت 1393 1
- اسفند 1392 1
- بهمن 1392 1
- آذر 1392 1
- آبان 1392 3
- اردیبهشت 1392 1
- فروردین 1392 1
- بهمن 1391 2
- آبان 1391 1
- شهریور 1391 1
- اردیبهشت 1391 1
- اسفند 1388 3
- بهمن 1388 2
- دی 1388 1
- آذر 1388 1
- آبان 1388 1
- مهر 1388 2
- شهریور 1388 2
- مرداد 1388 2
- تیر 1388 6
- فروردین 1388 1
- اسفند 1387 1
- بهمن 1387 1
- آبان 1387 4
- مرداد 1387 1
- تیر 1387 1
- خرداد 1387 3
- اردیبهشت 1387 2
- فروردین 1387 3
- اسفند 1386 1
- آذر 1386 2
- آبان 1386 4
- مهر 1386 3
- شهریور 1386 2
- مرداد 1386 5
- تیر 1386 2
- خرداد 1386 6
- اردیبهشت 1386 8
- فروردین 1386 8
- اسفند 1385 4
- بهمن 1385 5
- آذر 1385 3
- دی 1384 1
- بهمن 1383 1
- آذر 1383 1
- مرداد 1383 1
- خرداد 1383 1
- اردیبهشت 1383 1
- فروردین 1383 1
- اسفند 1382 3
- بهمن 1382 3
- آذر 1382 1
خبر مثل همیشه کوتاه بود
در سکوت و بی خبری رسانه ها در این چند روز تعطیلی این خبر بر سرم آوار شد:
به گزارش خبرگزاری فارس، خسرو شکیبایی ساعت 9 صبح امروز جمعه، 28 تیر در سن 64سالگی بر اثر ایست قلبی در بیمارستان پارسیان تهران از دنیا رفت.
.... خسرو شکیبایی را نه مثل همه به خاطر هامون که بیشتر به خاطر خانه سبز دوست داشتم....با آن حرکات بی پایان دست و سرش....
خوب میدانم که از فردا وبلاگ ها پر میشود از مرثیه ثرایی.... خوب می دانم فردا دارینوش دوباره نامه ها و نشانی ها را در تیراژ وسیع منتشر می کند.....خوب می دانم از فردا هامون وارد لیست فیلم های مورد علاقه شبه منور الفکر ها می شود....خوب میدانم از فردا حجم سبز وارد بساط سی دی فروش کنار مترو ی ترمینال جنوب می شود.....خوب می دانم از فردا پوسترش کنار فرهاد و فریدون فروغی و دیگران در میدان انقلاب به فروش میرسد......
اینجا هنوز هم ایران است و خبر مثل همیشه کوتاه بود....
vaghean khabare ghamangizi bod. toham ba in neveshtat zadi vasate khal. daghighan hamintore.
در خانه سبز به سمت خسرو شکیبائی هم گشوده شد... پروازش بلند!
سلام دوست من
ضمن تسلیت برای فوت هنرمند محبوب خسرو شکیبائی .
با ( مشق شبی که من ام ! ) به روزم.
بی اجازه لینکتان می کنم ... چون از نوشته هایتان بر می آید که قلم توانائی دارید.
واقعا؛ جای تاسف داره ...
خیلی ناراحت شدم ./..
جالبه مادرم وقتی خواب بودم اومد گفت بهم شکه شدم ...
میای پیشم ؟؟؟؟؟؟؟
خوشحال میشم هااااا ..
منتظرم
چه عجب اقا سهند یه سری به وبلاگشون زدن.
خوب من از قالب قبلی خسته شده بودم این دختره به نظرم تابستونی اومد خوشم اومد ازش فکرم نمیکردم مشکی باشه یعنی ترجیح میدادم روز باشه حالا نبود تنوعه دیگه.
قالب نو تو هم مباررررکککک.
پست تولدو گفتی چالش بر انگیز بود؟ولی هیچ کس جز تو نفهمیدا همه فقط یه تبریک ساده تولد به خودم فرضش کردن.
میشه یکم بیشتر سری به وبلاگ مبارکت بزنی؟
خوب حالا تازه برم پستتو بخونم.
من الان تو راه برگشت از جایی تو رادیوی ماشین شنیدم خبرشو و باورم نشد.
من خسرو شکیباییرو به خاطر کاکتوس دوست داشتم که یه زمانی سریال مورد علاقم بود.
خانه سبزو اون موقع ها که کوچولو بودم دوست داشتم فکر کنم اما الان چیزی یادم نمیاد.
اره خوب اینجا ایرانه دیگه....گرچه شکیبایی باز هم بین خیلی ها اون قدر گمنام نبود....
اوووم دیگه چی بگم؟
حوصله ندارم چیزی دیگه بگم
سلام....
متاسفانه همینست ...نه در مورد بزرگان...حتی در مورد دیگران...
در ایران مرده ها فرشته اند..به همان خوبی و پاکی و به همان بی آزاری ..بر خلاف زنده ها که پر از عیب و ایرادند..
مطالبت خیلی جالبند!من ییه تازه کارم!
من کوتلاسم یعنی شخصییتی با 5 خط برای دست و پا و یک دایره برای سر!البته با کمی تفاوت چون 5 خط من همه جا را میگیره...آروم... آروم...
اگه همراهیم کنید و تبادل لینک کنیم خیلی ممنون میشم
همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق می افتد ...
مثل همیشه کوتاه ...
....
....
:((
آره٬ اینجا ایران است و خبر مثل همیشه کوتاه و پر از درد است!
بخوانم. به روزم.
سلام
روحش شاد....
ایث زنده ام نه به اون خوبی که تو نوشته بودی...
خوب باشی
لعنت! من اومدم پسر...تحویلم بگیر!
سیم خاردار را بدوز به قلبم!منتظرم.
تو که نمرده ای ! مرده ای ؟؟؟
خبر مثل همیشه کوتله بود...یاد یکی از شعرهای هوشنگ ابتهاج افتادم َ چنین عنوانی داشت
رخصت
عذر میخوام اشتباه تایپی بود
خبر مثل همیشه کوتاه بود