زنده به گور

گاهی خنده بیخ گلویم را می گیرد.آخرش هیچ کس نفهمید ناخوشی من چیست.همه گول خوردند! هدایت

زنده به گور

گاهی خنده بیخ گلویم را می گیرد.آخرش هیچ کس نفهمید ناخوشی من چیست.همه گول خوردند! هدایت

دوباره

رفیق ناتمام من

سقوط من رو دوره کن

در این ضیافت غریب

حس جنونُ تازه کن


هنوز وُ بی ستاره ام

ترانه سوز  وُ شب زده

همیشه تا تو رفته ام

تا تهِ شهرِ غم زده


مرا به قصه ات بخوان

مرا به حادثه ببر

به انتهای فاجعه

به اولِ عاشق شدن


حدیث از تو گفتنم

بیان لخت آرزوست

این واژه ها ترانه نیست

حسی که با من روبروست

                                                                    کافه پرلا - 10 بهمن 91




نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد