زنده به گور

گاهی خنده بیخ گلویم را می گیرد.آخرش هیچ کس نفهمید ناخوشی من چیست.همه گول خوردند! هدایت

زنده به گور

گاهی خنده بیخ گلویم را می گیرد.آخرش هیچ کس نفهمید ناخوشی من چیست.همه گول خوردند! هدایت

من و پاییز و خیابون

به شیخ بی چراغ 

 

من و پاییز و خیابون ، رسیدیم به هم دوباره 

چه ضیافت عزیزی ، یاد های پاره پاره 

 

یه سقوط بی نطیر ، غم نارنجی برگ 

یه نسیم هرزه گرد ، درک حس سرد مرگ 

 

پرسه های بی دلیل ، قلبهای بی قرار                 دیروز 

پاهای ناگزیر ، یاد های در فرار                            امروز 

 

کوچه های نا تمام ، پاییز های زرد زرد 

سنگفرش خیس خیس ، سال های یاد و درد                          کافه ویونا - 9/6/88

........................................................................... 

پ.ن1:شیخ عزیز از انجایی که کار های سفارشی را دوست ندارم...این آخرین ترانه که با حس واقعی نوشته شده  را به عنوان هدیه تولدت پیشکش می کنم....نیک میدانم این ترانه با این همه حس نارنجی و واژه های خاکستری هدیه ی خوبی برای یک روز شاد نیست....اما من چیز هایی رو هدیه می دهم که خودم دوستشان داشته باشم... 

هیپولیتای عزیزم

هیپولیتای عزیزم 

از اینکه میدان مبارزه با تو را  در جزیره ی آمازون ها ترک کردم پوزش می طلبم.  

                                                                                                 

                                                                           دوست دار تو -  تسوس 

...................................

پ.ن ۱: پست قبلی را به شدت  تکذیب می کنم!!!!

پ.ن ۲: روزهای خوب....روزهای کافه ویونا 

پ.ن ۳:این روزها فقط هم وزن خودم هستم درست هفتاد و دو کیلو....