زنده به گور

گاهی خنده بیخ گلویم را می گیرد.آخرش هیچ کس نفهمید ناخوشی من چیست.همه گول خوردند! هدایت

زنده به گور

گاهی خنده بیخ گلویم را می گیرد.آخرش هیچ کس نفهمید ناخوشی من چیست.همه گول خوردند! هدایت

غین ز لام

همزاده ی  پاییزم ، همسایه ی تاریکی

بر ظلمت این شب پوش ، چون صاعقه  تابیدی

 

هم گریه ی بارانی ، هم فصل بهارانی

بر خشکی این فصلِ ، تن یائسه باریدی

 

هر لحظه  پریشانم ، هر آینه ویرانم

آوار سقوطم باش ، هر چند که آبادی

                                                     23 اردیبهشت 92