زنده به گور

گاهی خنده بیخ گلویم را می گیرد.آخرش هیچ کس نفهمید ناخوشی من چیست.همه گول خوردند! هدایت

زنده به گور

گاهی خنده بیخ گلویم را می گیرد.آخرش هیچ کس نفهمید ناخوشی من چیست.همه گول خوردند! هدایت

باز باران ، باز تهران

اندوه ما ، 

            بی پایان 

خیس است ، 

                  یاد یاران 

تهران ، 

          به زیر باران 

................................................... 

پ.ن1:زمان که کم داشته باشی شعر هایت را هم تلگرافی خواهی نوشت..... 

پ.ن2:این افقی ترین پایتخت دنیا را بسیار دوست میدارم......تهران دوست داشتنی ترین بی رحم دنیاست....دو ماه پیش زیر پل پارک وی تصمیم گرفتم یک ترانه ی اهنگین فارسی - انگلیسی بنویسم که مدام  این جمله در اون تکرار بشه: I LOVE TEHRAN  

تنبلی هنوز اجازه نداده.....