زنده به گور

گاهی خنده بیخ گلویم را می گیرد.آخرش هیچ کس نفهمید ناخوشی من چیست.همه گول خوردند! هدایت

زنده به گور

گاهی خنده بیخ گلویم را می گیرد.آخرش هیچ کس نفهمید ناخوشی من چیست.همه گول خوردند! هدایت

هذیان های یک کت و شلوار پوش خواب زده در ایستگاه مترو قیطریه

                                               منم هم بغض دیروزی ، که عطر خانگی دارم

                                               که دستان تو را باید   ، به شام سفره بسپارم

                                                                                       (شهیار قنبری)


اگر تندم ، اگر تلخم

اگر غمگینتر از ابرم

اگر همزاد پاییزم

اگر همسایه ی مرگم


اگر سردم ، مثل یخ ها

اگر تنها ، مثل کوه ها

اگر باغم ، باغ خشکیده

پر از تردید ، مثل یک اما


اگر تنها ، اگر بی یار

اگر وحشی مثل رگبار

اگر بغضم ، اگر دیوار

اگر داغم ، اگر تب دار


زلالم مثل یک چشمه

اسیرم توی دست خاک

حریص بوی بارونم

عمیقم مثل یک دریا

                                              91/06/14

....................................................................

پ.ن: وامی از حافظه ی شنیداری گم شده ام