لعنت به من............

...و من لعنتی اصلا در هیچ خاطره ای نبوده و نیستم که بخواهم از خاطره ها بروم.....چون نه دوستت دارم گفته ام و نه شنیده ام.....
زیر باران هم تنها میرم ...اون هم بدون چتر.....و ترجیح میدهم کلاه کاپشنم رو بکشم روی سرم ... سرم رو پایین بندازم و چشمم را ببندم و از میان جمعیت چتر به دست و دست به دست و گل به دست فرار کنم............
من از اون آدمای لعنتی هستم که دل ندارند ولی دلشان خیلی تنگ است تنگ چیزی که نمیدانند چیست؟-شاید زندگی شاید عشق و شاید مرگ...
من از آن آدمای لعنتی هستم که فرار میکنند تا مجبور نشوند توی خاطره ها بمونند........................
لعنت به من.............
                                   مردی که مرده بود

امشب شب ویرونی کوه بزرگ درده

سرم گیج میره  احساس رخوت میکنم خودم رو به زور روی صندلی نگه داشتم صدای ستار میپیچه تو مخم تک تک تارهای عصبی بدنم رو نوازش میکنه  همه خاطراتم زنده میشن:

میسوزم و میسوزم با زخم تو میسازم
با هر غزل چشمت من قافیه می بازم

پلکهام داغ میشن و گونه هام خیس احساس میکنم کسی رو کم دارم حس میکنم چیزی رو گم کردم یه ته استکان از اون زهر ماری هنوز مونده لا جرعه سر میکشم حالا فقط پلکهام نیستند که داغند همه تنم داغ شده اما نمیسوزم  گرمای لذت بخشی داره
سرم رو میذارم رو میز چشمام رو میبندم.....
 آهنگ عوض میشه:

خسته و دربدر شهر غمم
شبم از هر چی شبه سیا تره

چشام رو باز میکنم چقدر سرم درد میکنه.....
اما....
این شال روی شونه هام چیکار میکنه.....کسی اینجا هست؟......کسی اینجا بوده.............

آهنگ عوض شده:

زندگیش یه لحظه خالی
زندگیش یه لحظه پر
زندگیش یه کوله باره آدم خانه به دوش
جاده ها زیر پاهاش تن میکشن
سایه ها اون رو به رفتن میکشن.......

بیرون برف میاد از خونه میزنم بیرون هنوز هم سرم درد میکنه  باید صاحب شال رو پیدا کنم شاید هنوز خیلی دور نشده باشه............
چند لحظه بعدصدای ترمز ماشین........و صدایی که از لای پنجره تو کوچه میپیچه.....

اون که تو یک قمار تلخ عمرش رو باخت و پوسید
اون که تو پیله ی سکوت تار شکستن تنید
به اولین دقایق آسودگی رسیده
به قیمت یه عمر عذاب آسودگی خریده

                          امشب شب ویرونی کوه بزرگ درده 
              کسی که یک عمر سوخت و ساخت مهمون خاک سرده 

                                           مردی که مرده بود                                   

و خداوند هر دعائی را می پذیرد....

یک مرد هر آنچه را که میتواند به قرباتگاه عشق میبرد
آنچه فدا کردنی است.فدا می کند
آنچه شکستنی است. می شکند
اما هرگز به منزلگاه دوست داشتن به گدائی نمی رود.
                                                        نادر ابراهیمی
................................................................................
ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم
امید ز هر کس که بریدیم بریدیم
دل نیست کبوتر که چو بر خاست نشیند
از گوشه بامی که پریدیم پریدیم
                                                  وحشی بافقی
...............................................................................
و خداوند هر دعائی را می پذیرد
به جز آنکه از او خواسته شود عشقی را از دلی پاک کند
                                            نیکوس کازانتزاکیس          
................................................................................
دردا و دریغا که در این بازی خونین
بازیچه ایام دل آدمیان است
                                                   ه.ا.سایه
................................................................................
شیخی به زنی فاحشه گفت:مستی
هر لحظه به دام دگری پا بستی
گفتا:شیخا هر آنچه گفتی هستم
آیا تو چنانکه می نمائی هستی؟
                                                   خیام
..................................................................................
                                 مردی که مرده بود