تو به تقوای غزل مشکوکی....من به تردید تو ایمان دارم.
بی بی بالا نشین ترانه های سابق بر این
لبخند فاتحانه ات را در عکس دیدم.....در فکر فرو رفتم که از فتح کدامین قله باز می گردی....من که تو را بر بلند ای ترانه نشانده بودم.....باشد...باشد....هر طور که تو راحتی.....تو که خوشبخت باشی...این قائله ختم شده است.
اگر از روزگار من خواسته باشی باید اعتراف کنم که روزهاست که اینجا باران نباریده....به گمانم آخرین بار هفدهم شهریور بود...جایی خواندم باران تنها اتفاق معصومانه ایست که در این دنیا می افتد....تنها اتفاق خوشایند این روزها بازگشت پاییز است...من به عادت همیشه روز اول پاییز را جشن گرفتم....راستی کلید خانه ی رویا را هم دور انداختم....همان خانه ی شماره ۶ خیابان یاس و اطلسی رامی گویم....دیگر رویاهای محال را دوست ندارم.... بزرگترین حسرت این روز هایم این است که ای کاش نا نوشته نمی گذاشتمت....فاجعه وقتی رخ داد که فهمیدم مادر بزرگ هم دروغ گفته بود....
پ.ن: روزگار ما به روز است
سلام
نمیدونم بگم چه حسی داشتم وقتی میخوندم.حس که گفتنی نیست.ولی یه جوری شدم.شایدم حس ترس بود.
سلام
دلتنگی ... حس عجیبی میتونه باشه .... اعتماد هم حس نیست واقعیت ...
متنت بسیار زیبا بود...پر از احساس دلتنگی
موفق باشی
بعضی از اتفاقات جالب هستن
همین چند ساعت پیش اینجا بودم و اگر چشمام اشتباه نکرده باشن نوشته درباره وطن بود .. میخواستم بنویسم دیگی که واسه ما نجوشه همون بهتر که توش سر سگ بجوشه
دوباره نظرم برگشت ، چونکه دیدم از رو عصبانیت بوده
جالب بودنو از اون لحاظ گفتم که فاصله زمانی کوتاهی بین کامنتی که هرگز نوشته نشد و کامنتی که سهند عزیز نوشته به وجود اومد
الانم که اون پست نیست ...!!
* * *
نامه های پست نشده واسه خودشون داستانی دارن
... بگذریم
ما به این اتفاق جالب میگیم:...دل به دل راه داره.....
اون پست رو فرستادم به اون یکی وبلاگم....روزگار ما......
موافقم. تنها اتفاق خوشایند این روزها بازگشت پاییز است و چشم انتظاری برای باران.
واقعا؟ اگر او خوشبخت باشد این فائله ختم میشود؟
این نامه های پست نشده است که آدم را به آتش میکشد....
یک عمر در حسرت بیانش....زجر میکشد...
و اخر باید بگوید : این خوشبختی توست که مهم است
آره....واقعا....
شهیار میگه:...داره من کم میشه از من میرسه تا خود تو....
نوشتن قدمی بزرگ است، نامه هایی هست که هرگز نوشته نشدند!
***
متشکرم!
چقدر حسرت کسی را خوردم که خوشبختیش آرزوی کس دیگریست
... چقدر دوست داشتم کسی هم برای من نامه ای می نوشت و پست نمی کرد...!
منم می تونم همه جوره درک کنم!
آره خیلی کم کار شدیم.هرکی ندونه فکر میکنه ما در ۲۴ ساعت ۴۸ ساعت داریم نامزد بازی میکنیم که نیستیم.ولی امروز جمعا نیم ساعت با هم حرف نزدیم.اینارو گفتم همینجوری.شایدم خواستم کم کاری و تنبلیمون رو توجیه کنم.
تو که خوشبخت باشی...این قائله ختم شده است.............خیلی موافقم.خیلی................
...
من تو خونه ی خودم فعلاحرفی برای گفتن ندارم اما این جا می آیم و اگر حرفم آمد میزنم...........
اگر ما در این دنیا هستیم که زندگی کنیم توانایی فدرت تصمیم گیری داشتیم که بتوانیم آنها را عملی کنیم. ولی حیف که همه اینها دست کسی دیگر است.
آپ شد. اجبار حضور
قشنگ بود. نه زیبا بود خیلی
هدایت در ابتدای زنده به گور مینویسد:
این سرنوشت است که فرمانروایی دارد ولی در همین حال این من هستم که سرنوشت خود را درست کرده ام حالا دیگر نمیتوانم از دستش فرار کنم نمی توانم از خودم بگریزم.
منم رویاهای محال را دوست ندارم........
فاجعه وقتی رخ داد که فهمیدم مادر بزرگ هم دروغ گفته بود...
این جمله ات منو داغون کرد.
مرده هم مرده های قدیم
سعی کردم این جمله رو طوری بنویسم که همه بتونن باهاش ارتباط برقرار کنن....
سلام سهندجان..روز ِ نوشته های پاییزی ات به خیر....خوشبختی خیلیها ممکن است باعث ختم قائله شود..مادربزرگ شاید همه حقیقت را نگفت!
با این جمله ات حس لطیفی در من لغزید...که باران تنها اتفاق معصومانه ایست که در این دنیا میفتد.
سهند این پاییز حس رجز خوانی را هم در من بیدار نکرد...حالا تو مرا به دوئل دعوت می کنی؟!!!وفتی از همین الان بازنده اش را می دانی...سهند تو که دیگر می فهمی مرا!
خب برای همین دعوتت کردم دیگر
چه خوب آمدم...
ممنون که از کوی من عبور کردی و نشانه ای باقی گذاشتی...
زنده باشی!
سلام .واقعا انتظار درک شدن بلندای ترانه را داشتی؟
سلام.
یه ضرب المثل فرانسوی میگه : خوشبخت کسی است که زیر باران قدم می‌زند، وقتی که آسمان نمی‌بارد ...
heureux celui qui peut marcher sous la pluie, quand il ne pleut pas
زندگی کوتاهه، وقت کمه. آدم هم قحط نیست. مردی که مرده، وبلاگ نمی‌نویسه!
واقعا از راهنماییتون متشکرم.......
ادم قحط نیست....این را روزی چند بار با خودم تکرار خواهم کرد
به پاس راهنماییتون من هم دو نکته را به شما یاد آوری میکنم
۱-دل ادم مترو نیست که تو هر ایستگاه عده ای سوار شن و عده ای پیاده....هر آدمی که تو قلب ما وارد شه یه جایی رو به خودش اختصاص میده و اون جا تا ابد مال اون ادمه و اگه یه روزی هم بره به جاش یه ستاره میشینه
۲-مردی که مرده وبلاگ می نویسه....مرد دلش مرده ...نه جسمش... در ضمن در شعر و ادبیات هر نا ممکنی ممکن میشه....مثل این میمونه که من به شما بگم مگه لیمو ها هم وبلاگ می نویسن....یا مثلا مگه لیمو هم زن و مرد داره که شما لیمو بانو هستی؟؟؟؟....میبینی خیلی بی مزه میشه.......
پیرامون احوالتان
نگرانیدیم
ما یک جواب تندی نوشته بودیم...اما گفتیم احتمالا سو تفاهم شده....
در راستای اینکه ما کلی متحول شدیم و در مورد آدم ها زود قضاوت نمیکنیم....و اصولا به ما چه که در مورد آدم ها قضاوت کنیم....و در کلی راستا های دیگر....سکوت اختیار میکنیم.........
دلت شاد فقط همین...
اجازه ی لینک میدی ؟؟؟!!!
سلام
اول تشکر بابت حضورتون
بعد هم شما چه قشنگ عاشقید تو عصری که همه مون یا فراموش کردیم یا سعی میکنیم فراموش کنیم
بانوی ترانه ات رو دوست دارم زیباست
با هیچ نقطه ای به سر این خط نمیرسیم چون خاطره ها با ماست
با تبادل لینک اگر موافقی بهم بگو
شاد باشی
پنجره بازه به بارون
من ولی دلم گرفته!
حرف رفتن بود و گذشت ...من هم مدتی است که نیستم!
رویای محال داشتن مثل امید بستن به سراب ست که تنها عطش را می افزاید .
به امید ادامه ی روزهای خوب.
موفق باشید.
من ولی هیچوقت کلید کلبه رویائیم را گم نمی کنم ... می دانم داشتنش محال نیست ...
سهند جان دعوتی. خوشحال می شم قبول کنی.
باران؟
اتفاق ساده و نجیب..............دوست خوب من
زیبا مینویسی
فکرت را دوست دارم
تبادل لینک خوبه
شاید با هم نشستیم و به ۱۷ شهریور فکر کردیم
سلام:)خیلی خوشگل بود...بارون که زندگیه...
من نمیگویم در عین عالم
گرم پو تابنده هستی بخش
چون خورشید باش
تا توانی پک روشن مثل باران
مثل مروارید باش
... و خدا را شکر که هنوز باران پاییزی هست ...
سلام
خوبی؟
خیلی خیلی زیبا بود/ ولی دلم گرفت
بابای
بازم سلام
گفتمش دل می خری، پرسید چند؟ گفتمش دل مال تو تنها بخند.... خنده کرد و دل ز دستانم ربود ... تا به خود باز آمدم او رفته بود... دل ز دستش روش خاک افتاده بود.... جای پایش روی دل جا مانده بود
بابای
سلام مرد !
چقدرنوشته ات را دوست داشتم ... چقدر فاجعه های ناگهانی آدمو ... نمی دونم چی کار می کنه اما یه حس ناشناخته ... مثل یه جور انفجار ... هی تیکه تیکه تیکه ...
مادربزرگ هم دروغ !! مادربزرگ که همیشه موقع بلند شدن می گوید یا علی والله اکبر نمازهایش را به قصد بلندتر می گوید بلکه خدا کمی باورش کند ! وقتی مادربزرگ هم دروغ بگوید دیگر به چه کسی می شود اعتماد کرد ... خوش به حال من که پدربزرگم که نماز نمی خواند ... چون اگر دروغ بگوید فاجعه ای رخ نمی دهد !
اینجا هم باران نمی بارد خیلی وقت است آخرین بار فکر می کنم اواسط مرداد ماه بود ... باران نمی بارد اما من هنوز ابرها را دوست دارم ... چه خوشبینی کودنانه ای !! تنها اتفاق خوشایند این روزها بازگشت پاییز است ....
خوندم و لذت بردم... اونجا همسر میزنم
ببین ! تو اشتباه کردی از اول.
اولا که من با تو نبودم که گفتم کامنتت رو پاک میکنم. تو بی ادبانه حرف نزدی اگر چه با گوشه و کنایه بود. اگه دقت می‌کردی، کامنتی رو که منظور من بود، می‌دیدی و می‌فهمیدی با کی‌ام. اما کامنت تو رو هم پاک کردم چون بی‌هنرانه قضاوت کردی.
ثانیاً منظور من از مردی که مرده وبلاگ نمی‌نویسه، این نبود که اسم مستعارت رو مسخره کنم، منظورم این بود که ببین، تو نمردی، چرا؟ چون هنوز داری مینویسی. پس هنوز امیدی هست به پیدا کردن یه عشق دیگه. اگه به عشق اعتقاد داشته باشی. اما خودتو نگاه کن که چه زود جواب تند به من دادی تو وب خودت و بعد هم راضی نشدی، باز اومدی و جر و بحث رو به بلاگ من هم کشیدی. من از ادبیات چیزی سرم نمی‌شه. شما که سرت میشه چرا ؟؟
ثالثاً من هنوزم سر حرفم هستم و اعتقاد دارم عشق و عاشقی علافیه. این نظرم رو تو وبلاگ خودم نوشتم و نیومدم وب تو رو محل کل کل خودم کنم.
سعی کن یه کم عمیق‌تر به حرف آدمی که برات کامنت می‌ذاره گوش کنی. اگاه ادبی مینویسی، برداشت ادبی بکن از حرف بقیه، نه سطحی. این جا نمی‌نویسم که کل کل کنم. دلیل های دیگه‌ای دارم. به کسی هم بی‌احترامی نمی‌کنم. به هر حال مرسی که چند بار قدم رنجه کردی برای حرف زدن و جواب دادن. . .
تو کامنت من رو پاک کردی.....در صورتی که من خیلی ساده ازت انتقاد کرده بودم...بدون هیچ توهینی....
در مورد چیزهایی هم که تو ۲ تا پاراگراف بعدی نوشتی هم من فقط میتونم بگم هنوز هم کامنتی که برام نوشتی اون پایین هست اگه دوست داشتی یه نگاه بنداز یه کم با حرفایی که میزنی متناقضه.....شاید هم توهم فانتزی باشه.....
قضاوت هنرمندانه؟؟؟؟؟
سلام سهند جان
چرا آپ کردی خبرم نکردی؟
هر طور که تو راحتی ... تو که خوشبختی... چقدر عشق توی این جمله موج میزنه.
در ضمن کار خوبی کردی که در خانه رویاهای محال رو بستی . فقط آزار میدن آدمو.
و فکر کنم مادر بزرگها بی دلیل دروغ نمیگن حتما دلیل موجهی داشته.
خوب باشی
سلام من اومدم و بوی آشنای اینجا را حس کردم من هم پاییز را با آغوش باز پذیرفتم همیشه پاییز به موقع می آید. اما تلخی اش را آن خاطره ها و اشک ها را چه کنم دوباره و دوباره!! ملالی نیست این هم جزئی از من شده. خوب می نویسی و در این مدت که نبودم پیشرفت هایی کرده ای ها. آفرین.
سلام سهند جان
تو باید نویسنده می شدی
منم ژاییز و خیلی دوست دارم ولی به خاطر اینکه برگای زرد(خاطرات بد درخت) میریزه تو هم کم کم برگاتو بریز دیگه وقته خزون شده .
مراقب خودتو دلت باش.
می دانم تو هم دروغ می گویی
اما وقتی که دروغ های تو را هم از من گرفتند فهمیدم دنیا چقدر خالی است
لطفا باز هم به من دورغ بگو
این جمله اخر...
فاجعه وقتی رخ داد....
یه جوریم کرد.....مامانی ها یه اسطوره ان برای من....شاید برای تو هم این اسطوره شکسته....یا شایدم موضوع خیلی ساده تر از اون چیزیه که ذهن من فکر میکنه....
این قبرستونیم که میگفتی همه میرن توش حالا دیگه دلم میخواد که نرم توش اما باید برم....
هوا سرد نیست اما من بیخودی سردم و دارم میلرزم....
میرم وبلاگ تینی...یه مشت خاطرات قشنگ مشترکو که دیگه هیچ وقت زنده نمیشن بازگو کرده و یه موج حسرت میخوره به هیکلم....
میام اینجا....یه مشت بهت زدگی و باور های مرده و حقیقت های تلخ عین بمب توی صورتم میترکن....
برگردم به تخت خواب....اونجا حداقل فقط رخوت به من میبخشه....
فاجعه ...
کاش اسطوره ها می ماندند
اون نقاشه که یه برگ کشید و اون دختره زنده موند دورغ گفت اما ...
سلام
این متن خوب که نه عالی بود
سرشار از احساس _بعضی هاش ذهنی اما_
پاییز ...باران.....مثل تنالیته آبی بود نوشته ات!
لذت بردم
زنده باد
..........
ما هم زیاده جسارت کردیم ,به روزیم.
حضورتان باعث افتخار خواهد بود.
ایسم؟
در راستای یانگوم......م فرمودید؟
سلام همسایه
چه زود تن میدهی به پایان بازی!
اینجا باران ببارد یا نبارد آسمان دل ما همین رنگ است
گفته بودی متولد پائیزی نه؟
که اگر این طور باشد نباید آمدنش دل انگیز باشد!
مادر بزرگ من هم گاهی دروغ هایش را لا به لای موهایم جا میگذاشت!!
..
راستی در پست پایین چه کرده ای !!
از هر باغی یک گل چیدی دیگر،واژه های زیبایی انتخاب کرده ای
اما پی نوشتش عالی بود
جدی میگویم!
_چقدر آرزوی محال میخواهم_
فهمیدم!!!!
۱۱ مهر . مبارک است!
چند ساله شدی؟؟!
بی مبالغه این پستت رو ۷-۸ بار خوندم !
.
.
.
باران معصومانه ترین نیست ... بارش اشک های تو شاید معصومانه ترین باشه !
تو بگو.... کی دروغ نگفت؟!
مردی که مرده بود!
سلام
من یک دختر پاییزی هستم و مثل شما هم پاییز را خیلی دوست دارم
متاسفم اگر عشقت را از دست دادی
ولی تولستوی میگه :عشقتان را رها کنید اگر به سوی شما آمد دوستتان دارد و اگر بازنگشت هیچ وقت مال شما نبوده است
بله تو مردی ولی هر مرگی سر آغاز تولد است سعی کن دوباره متولد شوی شایدخدا شرنوشتت را ازنو نوشته باشه و یادت باشه تاریکترین ساعات شب ساعت قبل از طلوع آفتاب است